April alweer bijna, de tijd gaat snel. Het laatste blog was in december en in de tussentijd is er weer veel gebeurd.
Stan doet het super op school, maar het kost hem ook veel moeite. Hij zit met 8 kinderen in zijn klas en aangezien wij het volk zijn dat altijd maar praat en praat en praat kan dat voor Stan een belemmering zijn. Stan is tenslotte visueel ingesteld en hoe meer je laat zien en hoe minder je praat des te beter begrijpt hij je. Stan leert graag en neemt veel op. Visueel is zonder twijfel zijn sterke kant, maar verbaal is o zo moeilijk voor hem. Hij hoort van alles door elkaar, maar heeft geen idee daardoor bij wie het hoort en wat er eigenlijk wordt gezegd of gevraagd. Als je één op één met hem probeert te praten reageert hij hier inmiddels goed op en gaat steeds beter de betekenis van woorden inzetten. Dit is prettig want zo kun je hem zelfs al dingen laten doen die hij goed begrijpt, een mooie stap voor zijn toekomst.
Maar dat verbale stukje begon hem parten te spelen, op school, in de taxibus, thuis.....overal is tenslotte taal. Een behoorlijke terugval was het gevolg. Hij was compleet overprikkeld. Zelfs zodanig dat gilpartijen weer als vanouds waren, en dat waren wij niet meer gewend. Een gesprek op school volgde en daar werd verteld wat wij ook ervaren. Stan is een kereltje dat zeker wil ontwikkelen maar moet daar de ruimte en juiste hulp voor krijgen en dan is zoveel taal niet het ideale uitgangspunt. Maar op speciaal onderwijs hebben zo overal een oplossing voor, dus heeft hij nu in de klas daar waar nodig een koptelefoon op zodat hij al die taal niet meer hoeft te registreren.......ppffhh wat een rust.....over storm in je hoofd gesproken....
Inmiddels weten wij als zijn ouders ook dat als hij zo'n terugval heeft gehad er meestal ook een enorme sprong in zijn ontwikkeling volgt, maar deze hadden we niet aan zien komen.....
Stan begon na de voorjaarsvakantie steeds meer cijfers te benoemen. Dit viel ons, maar ook anderen op. Prachtig om te zien dat hij in plaats van 1 en 3 nu 13 zei. Ook wisten we dat de logopediste erg met hem bezig was en dat ze bezig zijn met woordbeeld. Een speciale manier om Stan te leren lezen. Deze techniek werd ook besproken tijdens onze dolfijntherapie op Curacao.
Tja, lezen, dat zou toch mooi zijn als hij kon lezen. Zijn wereld zou zo groter worden. En nee hij leert het dus niet met de leestechniek zoals op regulier onderwijs, maar als hij het wel op een andere manier leert door woorden letterlijk op te slaan zoals ze er staan (woordbeeld), wie weet wat er nog meer van komt als hij de letters individueel gaat lezen of herkennen. En zo gebeurde het........
Vanavond zaten we samen stickers te plakken en ineens benoemde hij een dier dat daar geplakt zou moeten worden, en nog één, en nog één. Ik dacht nog dat het toeval was en dat hij puur op het visuele afging en dus zo wist welke sticker daar moest. Dan nog een keer wat woorden met zijn papa erbij. Ook die wist het niet zeker of hij dit nu zag vanwege de woorden of letters of toch inderdaad van het plaatje zelf. Nou dan de proef op de som dan maar. Ik heb een blanco papier gepakt en woorden opgeschreven als, het, een, de, egel, varken, beer. En ook als twee woorden zinnetjes en toen.....toen gebeurde het....Stan begon het te lezen......hij las, hij deed het, hij kan het, onze Stan, hij kan de woorden herkennen en leest ze......en toen kwamen de waterlanders bij moeders,,,,sjonge sjonge wat maakt dat manneke ons gelukkig met dit soort mooie dingen die voor een ander zo normaal zijn. Dank je Stan !!!
