Nog even een blog zo aan het einde van het jaar. Wat zeg ik een prachtig jaar !!! Je hoort men nogal 's zeggen: "een jaar is niks", en dat is ook zo, het vliegt voorbij, maar er kan wel veel gebeuren in een jaar.
De kerstvakantie geeft mij altijd een bijzonder gevoel, mooie tijd van het jaar. Het jaar passeert nog even je gedachten....
En toch die kerstvakantie, ppff ik zie er ook wel een beetje tegenop. Het weer is vaak dusdanig winters dat lang buiten zijn of spelen er ook niet bij is. Dus een dagindeling maken wordt ook moeilijker.
Stan is sinds hij op school zit ook twee weken thuis met de kerst. Nou en, zul je denken, gezellig toch de kinderen thuis en niets moet, alles mag, lekker doen waar je zin in hebt. En dat is dus precies het probleem voor Stan. Zijn structuur is weg en aan ons de taak om deze waar mogelijk te geven. En dat vinden wij niet erg om te doen in tegendeel, maar omdat de andere kinderen ook thuis zijn is het wel eens lastig de aandacht goed te verdelen en hem deze structuur te geven. En dit is bij "gewone" gezinnen ook, maar daar kun je uitleggen waarom de één even moet wachten, of waarom er niet naar de speeltuin wordt gegaan maar iets anders. En dan kijk je nu zo bijna aan het einde van deze vakantie terug en blijkt dat het wel is meegevallen en dat er eigenlijk prachtige dingen zijn gebeurd. En bovenal dat Stan ons weer meerdere malen heeft weten te verrassen.
De eerste week begon wat moeilijk voor hem, hij was zoekende. Moest oa weten of hij de volgende dag inderdaad thuis was. En of het dan zo moet zijn....wij hebben per toeval afgelopen zondag de 28e de prachtige film over het leven van Temple Grandin gezien. Dit is een bijzondere vrouw met Asperger. Deze film was mooi, confronterend, ontroerend, maar bovenal gaf het ons een gevoel dat er zoveel meer te bereiken is met Stan. En toeval bestaat niet zeggen ze maar in dit geval, ik weet het niet hoor....Wij zijn lid van de NVA en krijgen maandelijks hun vakblad. Nu wil het zo dat we twee weken geleden het vakblad over binnengekregen hadden waarin een interview staat met jawel....Temple Grandin.....We hadden nog geen tijd gehad om het blad te lezen dus nadat we de film hadden gezien heb ik direct de volgende ochtend het stuk gelezen en zag wederom veel herkenning. En in de film waren twee dingen die ik niet los kon laten. Na het behalen van haar bachelor zong ze het nummer, You never walk alone, en er was steeds één passage die ze herhaalde die haar staande hield tegen alle onbegrip en onwetendheid rondom autisme. "Achter elke deur ligt een nieuwe kans". Die passage kon ik niet goed loslaten.
En toen gebeurde het.... Maandagmiddag ben ik met Stan naar de dierenwinkel geweest. Dit is een hele grote winkel en dit is voor hem het Walhalla !!! Visjes, vogels, muisjes, konijnen.....Na een klein uurtje zijn we weer gegaan en zeg ik hem in de auto dat hij op de pc mag om dieren te kijken en dat mama boodschappen gaat doen. Zegt hij tegen mij: "Stan ook mee boodschappen doen", nou ik wist niet wat ik hoorde. En de grootste verbazing was voor mij dat hij boodschappen doen verkoos boven de computer, dit was erg bijzonder.
Dus ik ben met hem boodschappen gaan doen, dit is zo'n 6 jaar geleden dat ik dit had gedaan en aandurfde en dat hij dit zelf wilde liet ik niet voorbij gaan.....denkende aan Temple Grandin dat er achter elke deur een nieuwe kans ligt....
We hebben heerlijk boodschappen gedaan, al zingend deed hij peren in een zakje en gaf zelfs aan tussen alle drukte dat hij moest plassen, kortom een ongelooflijk mooi moment voor moeders, potverdikkie wat was ik trots op dat ventje !!! En dan stap je in de auto om naar huis te gaan en wat draaien ze dan op de radio tijdens de top 2000......You never walk alone.......kippenvel hoor dat kan ik je wel zeggen, ik kon wel janken van geluk. .....
Dit wilde ik gewoon zo aan het eind van het jaar nog ff kwijt. Ik vond het zo bijzonder !!!
Voor iedereen een fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten