Oost west....thuis best !!!

Hallo lieve allemaal,

We zijn weer terug in Nederland. Die ruime twee weken zijn omgevlogen, maar zeker niet voor niets. Als we bijvoorbeeld al terugkijken op de terugreis dan zien we een Stan die enorme stappen heeft gemaakt. Vanaf gisterochtend 11.00 uur (tijd Curacao, hier zondagmiddag 17.00 uur) tot aan de landing 07.00 uur Nederlandse tijd heeft hij weet niet hoeveel keer herhaald : "We gaan naar huis", Grappig, terwijl ik dit schrijf moet ik eigenlijk denken aan de film  Mercury Rising met Bruce Willis en dat jongetje Simon die ook telkens "Go home" blijft herhalen....

Even terug naar onze eigen film, nou ja zeg maar gerust werkelijkheid, want het mooiste was dat Stan al die tijd dat hij heeft moeten wachten bij de het inchecken, de douane, de gate, het vliegtuig uiteindelijk in en met vertraging van een half uur pas opstijgt omdat er één passagier nog moest komen, niet één keer heeft gegild. Is dat nou niet knap van hem. En natuurlijk kost hem dit wederom veel energie, maar hij flikt het wel. Hoe trots kun je zijn op hem ?! Dan heb ik het nog niet over de vlucht zelf van 8 uur. Cees Jan had gelukkig de laptop voorzien van filmmateriaal van zijn favoriet, de bruine beer in het blauwe huis, zodat hij al 3 tot 3,5 uur kon overbruggen, maar goed dat maakt niet uit. Voor ons hangen er tenslotte ook tv schermpjes om jezelf te vermaken tijdens de vlucht.....
En dan landen we op Nederlandse bodem, eindelijk.....nou ja dat wil zeggen, ook hier moet hij weer wachten om het vliegtuig uit te mogen, wachten bij de eerste douane, vervolgens bij de douane voor dat je naar de bagageband kunt, en bij jullie vast bekend, die koffers komen niet op afroep dus.....weer wachten en dan nog één keer door de kofferscan en ja hoor daar staan opa, oma en ome Henk ons op te wachten en vol overtuiging en zwaaiend stapte Cas en Minke naar opa en oma, maar als klap op de vuurpijl stapte Stan die kant op, keek opa en oma aan en riep: Hey opa en oma !!! Of te wel kippenvelmomentje !!!

Wij kijken nu al uit naar de volgende keer om naar de dolfijnen te mogen gaan voor therapie. Als wij nu al zien wat het doet met Stan, maar ook met ons gezin, dit hoopten we te bereiken toen we vertrokken, maar als het dan ook nog gebeurt, WAUW !!!

Sentimenteel is niet ons ding, maar er is niets mis mee dit te vermelden.
Lieve mensen om ons heen die aan ons gedacht hebben, berichtjes gestuurd hebben, ga zo maar door, bedankt !!! Het is moeilijk uit te leggen hoe dat voelt, maar het voelt wel goed, super goed !!!

Op naar het volgende blog van de tweede keer therapie met de dolfijnen.