We hoopten dat Stan wat minder stress zou hebben....en dat gebeurde ook. Hij had nog wel even een hoge stem bij het binnen werken, maar lang niet zo zoals gisteren. Met het zwemmen ging het net even allemaal wat anders. De dolfijnen vonden het nodig om speelkwartier te hebben dus tja, dan moet je gewoon wachten totdat hun weer de aandacht hebben voor de therapie.
Stan zijn eigen dolfijn Chabelita was niet helemaal fit, het gevolg hiervan was dat hij nu met elke dolfijn had gezwommen, zelfs met de jongste, Sami. De foto waar de dolfijn de ring geeft aan Stan is Sami. Als je alle dolfijnen ziet zie je duidelijk dat Sami de jongste is, maar eh zeker niet minder leuk en super natuurlijk dat Stan ook met deze dolfijn mocht zwemmen en werken.
Doordat de dolfijnen alle kanten op gingen werd er ook vaak gewisseld van docs. Stan pikte dit super op en liet het allemaal gebeuren. Lisa is bezig hem beter te kunnen laten wachten. Dit hebben we de eerste keer therapie van drie jaar geleden ook gedaan maar toch merk je wel dat Stan op een next level zit nu.....
Tevens komt ze met ideeën om meer in zijn wereld te kunnen kruipen, maar dan ook in hoe Stan dingen beleefd, speelt etc. Stan kan bijvoorbeeld een voorwerp heel kort langs zijn oog pakken, Lisa stelde voor dat ook te doen. Dit is een speciale manier om kennis te maken met het autismebrein. Kruip maar in de gedachten van Stan en laat zien door dezelfde handeling te doen dat je geïnteresseerd bent hoe zijn wereld werkt....En natuurlijk zijn we dat, maar dat hebben we nog nooit op zo'n manier laten zien. En dat is voor Stan net zo belangrijk dan dat je met Cas een game doet op de Xbox en met Minke samen kleurt.....Maar ik denk dat het er inmiddels een beetje is ingeslopen bij ons om hem niet te willen overvragen en dus laat je het zo. Zo zie je maar dat deze therapie ook goed voor ons is....Je krijgt toch weer net even andere inzichten en ideeën wat zeker ten goede zal komen aan zijn ontwikkeling.
Op naar morgen, ben benieuwd wat dat zal brengen.
Je staat er niet altijd bij stil dat op het oog kleine dingen zo'n grote invloed kunnen hebben op de beleving van Stan. Wat je schrijft zet weer aan tot nadenken, dus de de therapie en jouw blogs zijn ook goed voor ons :-)
BeantwoordenVerwijderenKan niet wachten om de volgende te lezen!
Dikke knuffel vsn ons!!